ks. Janusz St. Pasierb
poeta, eseista, historyk sztuki, homiletyk, wykładowca wyższych uczelni, członek towarzystw naukowych polskich i zagranicznych, redaktor czasopism – trudno wyliczyć wszystkie dziedziny wiedzy i pola zainteresowań, które ogarniał swoim renesansowym umysłem.
Jego obfity i znaczący dorobek twórczy, wieloletnia praca pedagogiczna, intensywna działalność społeczna oraz głęboko przeżywana posługa duszpasterska – czynią go jednym z wielkich współczesnych mistrzów życia duchowego.
Od 1998 r. jest naszym Mistrzem, Przewodnikiem i Inspiratorem. Wyrazem tego jest wieloletni program wychowawczy Szkoły Tworzyć siebie, wynaleźć swoje życie, dać innym możliwość rozwoju inspirowany Jego biografią i twórczością.
W rocznicę urodzin lub śmierci ks. Pasierba organizujemy doroczne Święto Patrona Szkoły. Duża grupa uczniów bierze udział w konkursach: wiedzy o życiu i twórczości Patrona (klasy I), recytatorskim, literackim, plastycznym i kulinarnym – których finały rozgrywane są podczas uroczystości.
Szkoła wydaje własne publikacje przybliżające społeczności szkolnej i środowisku lokalnemu sylwetkę Patrona: Ks. Janusz St. Pasierb w anegdocie (2001), Myśli ks. Janusza St. Pasierba (2003), Ks. Janusz Stanisław Pasierb – Nasz Patron (2009). Przygotowano też dwa wybory wierszy: W rytmie dnia i pór roku (oprac. Z. Czyż) i Poeta jest twoim bratem (oprac. M. Wilczek). W 2010 ukazała się płyta z piosenkami do tekstów Poety Nie czekaj na życie w wykonaniu uczniów i chóru szkolnego pod dyr. ks. Karola Gierszewskiego.
Uczniowie Szkoły biorą udział w kolejnych edycjach Pom. Konkursu im. ks. Janusza St. Pasierba w Pelplinie. W 2004 r. nasz program słowno-muzyczny Domy dzieciństwa zajął I miejsce. W kategorii Juwenilia poetyckie nagrody i wyróżnienia zdobywały Danuta Makowska i Ewelina Śliwa.
Od 1998 r. delegacja uczniów i nauczycieli uczestniczy w uroczystych koncertach w Galerii Jana Pawła II w Warszawie organizowanych przez Fundację im. ks. Janusza St. Pasierba i warszawskie Duszpasterstwo Środowisk Twórczych.
W 2000 r. Fundacja przyznała dyrektor Eleonorze Lewandowskiej nagrodę i wyróżnienie za pełne inwencji, pracowite i cierpliwe wprowadzanie w życie społeczności szkolnej myśli ks. Janusza St. Pasierba i upowszechnianie Jego dzieł. Honorowe wyróżnienie wręczono także Zespołowi Szkół Ekonomicznych jako wyraz uznania dla wszystkich działań Dyrekcji, GronaPedagogicznego i Uczniów, które wynikają z wierności patronowi szkoły. W 2013 r. nagrodę specjalną Fundacji otrzymał dyrektor Zespołu Szkół Ekonomicznych im. ks. Janusza Pasierba w Tczewie Jerzy Cisewski za utrwalanie pamięci o osobie i dokonaniach patrona szkoły. W 2014 r. takie wyróżnienie przyznano również Zdzisławowi Czyżowi za wieloletnie zaangażowanie w podtrzymywanie pamięci o ks. Pasierbie poprzez podejmowane w ZSE inicjatywy wydawnicze, szeroko promujące dzieło poety.
W styczniu 2013 r. w szkole odbyła się uroczysta inauguracja Roku ks. Janusza St. Pasierba, inicjatywy Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego.
Życie
Ks. Janusz St. Pasierb urodził się 7 stycznia 1929 r. w Lubawie, niewielkim miasteczku na Pojezierzu Chełmińsko-Dobrzyńskim (obecnie woj. warmińsko-mazurskie) w rodzinie nauczycielskiej. Dzieciństwo spędził w Tczewie, lata okupacji w Żabnie k. Tarnowa. Po ukończeniu tczewskiego Liceum Ogólnokształcącego w 1947 r. rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, które ukończył w 1952 r. Po przyjęciu święceń kapłańskich pracował jako wikariusz w Grudziądzu i Redzie. Naukę kontynuował w Akademii Teologii
Katolickiej w Warszawie, Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Warszawskim, Papieskim Instytucie Archeologii Chrześcijańskiej w Rzymie oraz Uniwersytecie Kantonalnym we Fryburgu (sztuka kościelna, polonistyka, archeologia, historia kultury, patrologia).
W 1957 r. uzyskał doktorat z teologii, w 1962 r. doktorat z archeologii, w 1964 r. habilitował się na Wydziale Historycznym UW, w 1972 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1982 r. – profesora zwyczajnego.
W 1963 r. został profesorem historii sztuki w WSD w Pelplinie, w 1965 r. – docentem i kierownikiem katedry Historii Sztuki ATK oraz profesorem homiletyki w WSD w Pelplinie.
Odbył liczne podróże po całej Europie, Bliskim Wschodzie, płn. Afryce, Ameryce Płn. i Płd.
Był członkiem redakcji czasopism: „Studia Pelplińskie”, „Studia Claromontana”, „Nasza Przeszłość”, „Przegląd Katolicki”.
Należał do wielu stowarzyszeń i organizacji m. in. Stowarzyszenia Historyków Sztuki – od 1956, Komitetu Nauk o Sztuce PAN – od 1972, Polskiego PEN Clubu – od 1975, Komisji ds. Opieki Konserwatorskiej nad Obrazem Jasnogórskim – od 1979, Instytutu Sztuki PAN – od 1981, Polskiego Komitetu Narodowego Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków (ICOMOS) – od 1981, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego – od 1983, Papieskiej Międzynarodowej Akademii Maryjnej – od 1985, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich – od 1989, Rady Ochrony Zabytków – od 1990, Papieskiej Komisji ds. Zachowania Artystycznego i Historycznego Dziedzictwa Kościoła – od 1990, Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków – od 1991, Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk (ASAE) – od 1991, Europejskiego Centrum Kultury (CEC) – od 1991.
Odznaczony został m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Złotą Odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami” (1974), Medalem im. B. Chrzanowskiego (1989), odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (1989), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990). Zmarł w Warszawie 15 grudnia 1993 r. w wieku 64 lat. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Pelplinie wśród zasłużonych kapłanów dawnej diecezji chełmińskiej. Grób zaprojektowali profesorowie ASP w Warszawie Jerzy i Krystian Jarnuszkiewiczowie. Na płycie umieszczono napis: Wiem, że jesteś Życiem, przecież umieram.